Ak Sırtlı Akbaba - Gyps africanus
BEYAZ SIRTLI AKBABA (Gyps africanus) Fotoğraf: Prof.Dr. Ahmet Karataş
AK SIRTLI AKBABA (Gyps africanus) ETİYOPYA: Debre Libanos, Portekiz Köprüsü; 30.01.2019
Afrika'ya özgü bu akbaba, IUCN tarafından CR (Critically Endangered) olarak listelenmiştir. Diğer bir ifade ile soyu ileri düzeyde tehlike altındadır. Türkiye'de de görülen Kızıl Akbaba (Gyps fulvus) ile yakın akraba olup; bunun sırt tarafı beyazdır.
Beyaz sırtlı akbaba, sadece baş ve boynunda tüyler, çok geniş kanatlar ve kısa kuyruk tüyleriyle tipik bir akbabadır. Beyaz bir boyun fırçasına sahiptir. Yetişkinlerin beyazımsı sırtları koyu renkli tüylerle tezat oluşturur. Gençler büyük ölçüde siyahtır. Bu orta büyüklükte bir akbaba; vücut kütlesi 4,2 ila 7,2 kilogram (9,3–15,9 lb), 78 ila 98 cm (31 ila 39 inç) uzunluğunda ve 1,96 ila 2,25 m (6 ila 7 ft) kanat açıklığına sahiptir.
Diğer akbabalar gibi bir çöpçüdür, leşler ile beslenirler, çoğunlukla savana üzerinde yükselerek bulduğu hayvan leşlerinden beslenir. Aynı zamanda insanatıkları ilede beslenmektedirler.
Genellikle sürüler halinde hareket ederler. Batı, doğu ve güney Afrika’nın savanlarındaki ağaçlarda ürerler. Popülasyonları çoğunlukla yerleşiktir.
Eski Dünya akbabaları (Aegypiinae), atmacagiller (Accipitridae) familyasının bir alt familyasıdır ve gündüz yırtıcıları (Falconiformes) takımına aittir. Yeni bulgular ışığında, daha çok leyleklerle (Ciconiidae) akraba olan ve leyleksiler (Ciconiiformes) ile ilişkilendirililen Yeni Dünya akbabaları (Cathartidae) ile bu bağlamda ayrılırlar.
Akbabaların çoğu görece büyük yırtıcı kuşlardır. Gövde büyüklüğü bir metrenin üzerine çıkabilir ve kanat açıklığı 2,50 metreyi bulabilir. Uzun, çıplak ya da kısa tüylü bir boyunda bulunan boyun çelengi, birçok türün karekteristik özelliğidir.
Yaşam alanı olarak stepler, yarı çöller gibi açık alanı tercih ederler. Ancak dağlar gibi bölgeler de söz konusu olabilir.
Eski Dünya akbabalarına Güney Avrupa, Afrika ve Asya'da gibi Eski Dünya'nın kıtalarında rastlanır.
Akbabalar leş yiyicidirler. Ölmüş hayvanlar, diğer hayvanlara sıklıkla hastalık bulaştırma tehlikesi yarattığından, akbabalar doğanın sağlık polisi olarak da tanımlanır.
Akbabalar leş yiyicidirler. Ölmüş hayvanlar, diğer hayvanlara sıklıkla hastalık bulaştırma tehlikesi yarattığından, akbabalar doğanın sağlık polisi olarak da tanımlanır.
- Gypohierax
- Palmiye akbabası, Hurma akbabası (G. angolensis)
- Gypaetus
- Kara kuş, Sakallı akbaba, Kuzu akbabası (G. barbatus).Türkiye
- Neophron
- Mısır akbabası, Küçük akbaba (N. percnopterus).Türkiye
- Necrosyrtes
- Keşiş akbabası (N. monachus)
- Gyps
- Ak sırtlı akbaba (G. africanus)
- Hint akbabası (G. bengalensis)
- İnce gagalı akbaba, Uzun gagalı akbaba (G. indicus)
- Rüppell akbabası, Benekli akbaba (G. rueppellii)
- Himalaya akbabası (G. himalayensis)
- Kızıl akbaba (G. fulvus).Türkiye
- Kap akbabası (G. coprotheres)
- Aegypius
- Kara akbaba (A. monachus).Türkiye
- Torgos
- Sarkık yanaklı akbaba (T. tracheliotus)
- Trigonoceps
- Ak başlı akbaba (T. occipitalis)
- Sarcogyps
- Kızıl başlı akbaba (S. calvus)
Kuşlar
-
Luscinia pectoralis - Himalaya Yakutgerdanı
-
Türkiye'nin Balıkçılları
-
Türkiye’de Üreyen Ördek Türlerinin Dağılımı
-
Nesli Tehlikede Olan (IUCN - EN) Kuşlarımız
-
Türkiye'nin Çinteleri (KİRAZ KUŞLARI)
-
Türkiye'de Yaşayan Ebabil Kuşları
-
Gecenin Sessiz Hakimi: Baykuşlar
-
Kırmız Yanaklı Mavi Kurdele İspinozu - Uraeginthus bengalus
-
Benekli Habeş Kızkuşu - Vanellus melanocephalus
-
Merops nubicus - Kuzey Karmenrenkli Arıkuşu
-
Yavru kuş buldum, ne yapmalıyım?
-
Orman yalıçapkını - Halcyon senegalensis
-
Yalıçapkını - Emircik kuşunun ilginç özellikleri
-
Türkiye'nin SIVACI Kuşları
-
Türkiye'nin Martı'ları