Boynuzlu engerek - Vipera ammodytes - Linnaeus, 1758
Boynuzlu engerek yılanının baş tarafında küçük yapıda boynuza benzer bir yapı mevcuttur.
Bu yapıdan dolayı Boynuzlu engerek ismi almışlardır. Boynuzlu engerekler küçük hayvan grubu ile beslenirler hatta diğer yılan türlerini bile besin olarak tüketebilirler. Yaz ortalarında 10 - 14 kadar yavru doğururlar. Yılanın boyu yaklaşık 1m (100cm) kadardır. Tehlikede olduklarını hissetikleri anda saldırma pozisyonu alırlar ve hatta saldırabilirler. "Boynuzlu" denmesinin nedeni burun ucunun gergedan boynuzu gibi küçük ve yukarıya doğru olmasından. Sırtta ayrıca koyu kahverengi, baklava deseni benzeri zikzak desenler bulunur. Bu beneklerin ortası kenarlara göre daha açık renkdedir. Kuyruğun uç kısımları genç bireylerde sarımsı pembe renklidir. Başın üst kısmında küçük ve belirgin benekler bulunur. Karın bölgesi sarımsı beyaz ve küçük benekli olur. Hareketleri oldukça yavaştır. Eylül-Ekim ayından Mart-Nisan ayına kadar kış uykusuna yatarlar. Boyları genel olarak 50-60 cm (erkekler en fazla 90 cm) kadar olur.
Üst çenelerinin ön tarafında, içi enjektör iğnesi gibi delikli ve büyük zehir dişleri bulunur. Zehirleri insan için oldukça tehlikeli olabilir. Ancak üzerine basılmadıkça veya rahatsız edilmedikçe insanı ısırmazlar. Eğer sıkıştırılırlarsa başlarını havaya kaldırarak tıslarlar ve kendilerini çok tehlikede hissederlerse saldırabilirler. Yunanca'da ammos kum, dytes gömülen anlamında. Bu hayvanın tür adına "ammodytes" denmesinin nedenidir.
Türkiye'de kumlu yerlerden daha çok küçük boylu bitkilerin altlarında, orman açıklıklarında, çalılık ve taşlık yerlerde yaşarlar. Yüksekliği (rakım) 2000 metreye kadar olan yerlerde bulunabilirler.
Yüksek ve serin yerlerde gündüz, sıcak bölgelerde gece avlanır. Geceleri ay işığında çok sayıda ortaya çıkarlar. Besinlerini büyük çoğunluğunu küçük kemiriciler, kuşlar, yılan ve kertenkeler teşkil eder. Kücük memeli türlerini önce ısırarak zehirlerler, sonra ölmesini bekler ve ondan sonra yutarlar. Kemiricilerle beslendikleri için oldukça yararlı canlılardır.
İlkbaharda çiftleşen dişiler, Ağustos ayında 5-14 kadar yavru doğurma potansiyeline sahiptirler.
Trakya, Batı, Kuzeydoğu, Doğu ve Güneydoğu Anadolu Bölgesi'nde habitatın uygun olduğu alanlarda dağılım gösterirler. Türkiye'de üç ayri altürünün yaşadığı bilinmektedir.
- V. a. transcaucasiana
- V. a. meridionalis
- V. a. montandoni
Yılanın sitematik Adlandırılması
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Vipera ammodytes Linnaeus, 1758 |
http://tr.wikipedia.org
Sürüngenler
-
Lyciasalamandra atifi - Türbelinaz kara semenderi
-
Süleymancık- Ev kelerleri - Mediodactylus kotschyi
-
Anadolu’nun bukalemunları
-
Beyazdudaklı Yeşil Engerek - Trimeresurus albolabris
-
Lekeli semender - Salamandra infraimmaculata
-
Kemer Kara Semenderi - Lyciasalamandra billae billae
-
Sivas Kertenkelesi - Lacerta media
-
Yeşil Kertenkele - Zümrüt Kertenkele - Lacerta viridis
-
Kedigözlü yılan - Telescopus fallax
-
Valentin kaya kertenkelesi - Darevskia valentini
-
Boynuzlu engerek - Vipera ammodytes - Linnaeus, 1758
-
Türk Keleri (Hemidactylus turcicus)
-
Montivipera xanthina (Şeritli Engerek, Osmanlı Engereği)
-
KELER - Agama agama
-
Salamandra infraimmaculata - Türk semenderi