Yeni nesil ağaçlandırma projeleri

Ormancılık monokültürleri saf ekonomik ormanlardır. Bu sahalar verimli bir şekilde yönetilebilir ve maksimum ürün alınabilir. Ancak monokültürler çevreciler tarafından uzun zamandır eleştiriliyor.

Bununla birlikte, bir çok ülke buna Türkiye’de dahil olmak üzere odun hammadde açığını kapatmak için monokültürlere güveniyor. Bunlar biyolojik olarak daha az değerli habitatlardır. Orman tabanının karanlığı nedeniyle orman sakinleri tarafından neredeyse hiç ziyaret edilmezler.

Ayrıca tek kültürlerde çok az farklı hayvan yaşıyor . Bu nedenle biyolojik çeşitlilik düşüktür. Ayrıca monokültürlerde zararlı istilası, rüzgar devriği, kar kırığı ve kuraklık stresi en üst seviyededir. Gelecekde tahmin edilen iklim değişikliği de sorunu daha da ağırlaştırmaktadır.

Bu tür plantasyon ağaçları, ormancılara göre yarı yalnız savaşçılardır. Ağaçlar arasındaki mesajlar tamamen yok olur, sosyal ağ yok edilir. Ağaçlar artık birbirini destekleyemediği için doğal ormanın müşterekliği kaybolmuştur.

Bu bağlamda bozulan orman arazilerinin restorasyonunda tek türün kullanılması sürdürülebilir olmaktan çok uzaktır. Ancak odun endüstrisinin hammadde ihtiyacı karşılanması için artık yeni nesil ağaçlandırma metodları tercih edilmelidir.(Fotoğraflarda görüldüğü gibi).Yerli yapraklı türlerin kızılçam plantasyonlarının arasında bir yaşam koridoru olarak yer alabilirler.

Bu şekilde monokültürler ağaçlandırma sahalarına bağlantılı doğal yapraklı türlerden oluşan ormanlar önemli bir işlev görecektir.

Bugün yeni nesil ağaçlandırma projelerinde yapraklı koridorlardan oluşan ormanların restorasyonu ekonomik, ekolojik ve sosyal nedenlerle sürdürülebilir orman yönetimi olarak kabul edilmelidir.Gelecekte monokültür ormanın sürdürülebilirliğini sağlamanın tek yolu budur.

Ayhan Küyük

#Monokültürler # orman # ağaç # plantasyon # habitat # restorasyon